Brieven aan kinderen, moeders, vaders, rechters, lieven, geliefden.
Briefjes in flessen, brieven overleving en overlevering.
Brieven die het leven bezingen, brieven als een vlucht uit een hedendaagse leven, brieven die het begin van iets nieuws verkondigen of brieven die de dood presenteren.
Zoals alleen een brief dat kan.
Mira Bryssink & Jan Marcoen laten zich in dit project omringen door spelers uit de Hartenprojecten van HETGEVOLG.
De spelers zijn de individuen. In postuur, leeftijd en afkomst onderling zo verschillend als de voorbijgangers op straat. Wat ze delen, is een sterke losverbondenheid, een brief die is verloren gegaan.
HETGEVOLG heeft een groot hart voor mensen die buiten het reguliere maatschappelijke circuit vallen: anderstalige nieuwkomers, jonge vluchtelingen, mensen in armoede, ...
Met hen zetten we graag projecten op en geven op die manier 'de ander' een gezicht met een verhaal. Een verhaal waarin iedereen zich hekent. Waardoor 'de ander' plots dichtbij is. De kracht van het theater zorgt ervoor dat zij opneiuw de kracht in zichzelf ontdekken en opnieuw moed vinden om bij het dagelijkse leven aan te knopen. Mira Bryssinck laat zich in dit project omringen door spelers uit onze HARTENPROJECTEN.
Ook in deze voorstelling zijn heel wat persoonlijke gedachten en belevenissen van de spelers verwerkt. De emoties zijn universeel. De kwalitiet zit niet altijd in de overtuiging. Sommigen zijn juist goed in onzekerheid. Eerlijkheid is cruciaal.