The Curious Case of Benjamin Button

Een tijdloos verhaal over liefde, verlies en het leven in omgekeerde volgorde.

Stel je voor: je wordt geboren als een oude man en leeft je leven achterstevoren. Dit is het fascinerende verhaal van Benjamin Button, een unieke ziel die de wereld op een ongekende manier ervaart. In deze gloednieuwe musical-adaptatie van F. Scott Fitzgeralds klassieke novelle, wordt het verhaal van Benjamin tot leven gebracht met adembenemende muziek, krachtige choreografie en meeslepende vertolkingen.

Reis mee door de decennia – van de roaring twenties tot de moderne tijd – terwijl Benjamin zijn buitengewone leven navigeert. Liefde, familie en verlies worden opnieuw gedefinieerd in een wereld waar de tijd niet lineair verloopt. Kunnen we het leven begrijpen als alles andersom gebeurt? Kan ware liefde standhouden als je naar het begin van je leven beweegt?

Dit is een ontroerende en betoverende voorstelling over het vinden van jezelf en je plek in de wereld, zelfs wanneer de tijd tegen je in lijkt te werken.

Duurtijd: 120′

27

Verslaving – een innerlijke kracht die trekt, duwt en verteert. In deze rauwe en emotioneel geladen dansvoorstelling geven we de strijd tegen verslaving een stem en een lichaam. Choreograaf, Malik Mohammed en dramaturg Bjarne Devolder, nemen je mee in de diepe diepten van verslaving, waar verlangen en wanhoop botsen, maar waar ook de hoop op herstel oplicht.

Aan de hand van de verhalen van de 27 Club samen gesmolten met hip hop, wordt dit dé voorstelling die je wil zien. Met intense bewegingen, indringende muziek en verbluffende visuele effecten, dompelen we je onder in een rollercoaster van emoties. Een ode aan kwetsbaarheid én veerkracht.

Laat je meevoeren in een verhaal van vallen, opstaan en nooit opgeven.

Duurtijd: 75′

Walden

“Ik ben er in mijn binnenste van overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” -uit ‘Walden’, Henry David Thoreau Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau schrijft Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen, volgens hem, de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen? Walden is een solovoorstelling gespeeld en geschreven door Jonas Vermeulen. Een tekst op rijm geschreven, een tirade die flirt met de muzikaliteit van Slam Poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.

Orlando

29 mensen staan op de scène. Ze hebben de tijd van hun leven; ze feesten de benen van hun lijf. We volgen tien koppels die elk een eigen verhaallijn met zich meebrengen. Het interessante aan deze koppels is dat ze gelinkt zijn aan elkaar en estafette gewijs met elkaar in contact komen. We zien de liefde in al zijn kleuren maar ook het geweld dat kan ontstaan binnen liefdesdynamieken. We zien dezelfde pijnen, dezelfde lusten, dezelfde onkunde die een mans drijft als waren we in een cafe ‘om den hoek’. De personages zijn zoekende en willen gevonden worden. Ze willen erkenning… om wie ze zijn.

Duurtijd: 75′

Kunnen we elkaar een beetje graag zien?

Wie is niet graag verliefd? Wie houdt nu niet van de liefde? Een warme glimlach, een diepe blik, een zachte aanraking… en dan één woord en het is om zeep.

Niets is zo universeel als de non-verbale taal van de liefde. Tot het gesproken woord zijn intrede doet en alles nodeloos complex maakt. Kunnen we elkaar een beetje graag zien? is een muzikale burleske voorstelling in verschillende tableaus waarin de personages van Eva Kamanda en Stijn Van de Wiele wanhopige pogingen doen om elkaar de liefde te verklaren, van elkaar te houden, elkaar aan te raken, elkaar te begrijpen, elkaar te overtuigen, zichzelf te heruitvinden, terwijl ze voortdurend op een verschillend spoor lijken te zitten. Ze slagen er maar niet in om op een goede manier met elkaar te communiceren en praten meer naast elkaar dan met elkaar. De muzikant die getuige is van hun moeizame zoektocht naar elkaars hart doet verwoede (muzikale) pogingen om hen te helpen, maar botst op een muur van onwil, koppigheid en competitiviteit.

Deze voorstelling is een kruising van de vooroorlogse stomme cinema en het naoorlogse theater van het absurde. De personages maken gebruiken van muziek, clownerie, tekst, mime, grimassen en stiltes om hun onvermoeibare zoektocht naar liefde uit te drukken.

Avondvoorstelling aangeboden aan scholen : 3^de graad secundair
Duurtijd: ’75

Hallelujah

You look around
And you see a world that cannot be made sense of
You either raise your fist
Or you say hallelujah

• Leonard Cohen –

Een man beklimt een berg. In de hut aan de top sluit hij zich op, voor zo lang
als het nodig is. Hij stookt een vuur, zet zich in kleermakerszit en sluit de
ogen. Het is tijd voor balans.
Hij is een mens zoals u en ik, deze man – op zoek naar zingeving, liefde en
een beetje geluk. Gulzig heeft hij zich tegoed gedaan aan wat we als
belangrijk beschouwen: fortuin najagen, carrière & imago, het perfecte gezin.
Hij heeft feest gevierd en gevochten, gereisd en gedroomd, de liefde
hartstochtelijk bedreven en haar even goedkoop bedrogen. Maar nu, aan de
vooravond van zijn zestigste verjaardag, voelt het alsof hij zijn tijd heeft
verkwanseld. Verdwaald in een donker woud, de weg geheel verloren. En nu is
hij dus hier, in deze eenvoudige berghut, op zoek naar… Ja, wat? Antwoorden? Een
uitweg?
Misschien moet hij vooreerst eens stoppen met het vinden van oplossingen.
Misschien wil hij vooral gewoon eens kijken – naar wat er is. De ogen sluiten
en kijken. Zolang het nodig is.
Met de mooiste songs van Leonard Cohen als ruggengraat beloven zangeres
Emma Bale en steracteur Koen De Bouw een meeslepende en intieme avond
vol muziek en emotie. Samen nemen ze je mee op een spirituele reis in dit
concertant theater; in dit theatraal concert; over hoe je het leven soms eerst
moet vervloeken om het daarna te kunnen vieren!

Duurtijd: 75′

After Work

Leven of geleefd worden?  Een vraag waarmee millennials voortdurend worstelen. Ze streven en zoeken naar een evenwicht dat ze maar niet lijken te vinden. 

Tom en Karolien geven het in elk geval niet op. Als jonge werkende ouders proberen ze krampachtig terug controle te krijgen over hun leven. Hun wapens? Slogans op hun T-shirts als ‘Moet just niks!’ en ‘Supermom’ terwijl ze lekker doorzakken op de afterworkborrel. Want ergens, tussen de gin-tonics, wanhopige gedachten en verloren blikken, hopen ze bevestiging te krijgen dat zij het nog zo slecht niet doen. Ze negeren het gevoel dat het gras groener lijkt bij de kinderloze buren en zoeken bevestiging bij andere millennials wiens relaties bezweken onder druk van kinderwensen en de daaruit volgende drukke kinderen.

Ze denken dat ze het mooi voor elkaar hebben tot het vangnet van de samenleving faalt en de ouders, Luc en Marleen, moeten komen helpen. Deze rusteloze pensionado’s met hun elektrische fietsen laveren tussen ‘zin’ en ‘zinloos’, tussen oud worden en oud zijn, tussen ongemakkelijke stiltes en oneindige spraakwatervallen, tussen zichzelf wegcijferen en de eindeloze drang om nog iets te betekenen. De ouders komen aandraven met hun problemen en zoeken het grote gelijk bij dochterlief of schoonzoon. En dan kan je je de vraag stellen: wie vangt nu eigenlijk wie op?

“After Work” is een messcherpe, humoristische blik op generaties die komen, die er al waren, en vooral diegenen die maar blijven gaan…en gaan… en gaan.

Duurtijd: 75′

Stel Je VRstelling

Hij woont in de toekomstdome. Hier zijn alle mogelijke toekomsten aanwezig. Zij schrikt ervan dat er zoveel rampzalige mogelijkheden zijn. Samen gaan ze op zoek naar een toekomst die zelf een toekomst heeft.

Een dome staat op een centrale plaats. Met de VR bril op, zitten de kinderen midden in hun mogelijke toekomsten. Overstromingen, bosbranden, afvalbergen,… is er dan geen futuristische stad of een tropisch eiland? Misschien wel, dat hangt van onze beslissingen af. Dankzij de humor, de toffe liedjes, de indrukwekkende projecties en de twee Ketnet-helden, is dit een dolle trip naar je eigen toekomst.

Hij: Weet je wat ik zo leuk vind aan de toekomst?

Zij: Dat het het verleden is van morgen?

Hij: Nee, dat je die nog kan veranderen. Dat wij onze toekomst nog kunnen veranderen. Wij kunnen dat.

Zij: Wauw! Wij zijn dus eigenlijk de toekomst.

Schoolvoorstelling : 6 tot 12 jaar

Duurtijd: 50′ voorstelling + 50′ escapegame

Locatievoorstelling

Tot de dood ons scheidt

Er is niets dat harder bij het leven hoort dan de dood. Vroeg of laat komen we allemaal te gaan. En als we gaan, komen onze dierbaren bij elkaar om afscheid te nemen, om verdriet en gemis te delen. De dood brengt mensen bij elkaar. Zo ook in TOT DE DOOD ONS SCHEIDT.

Na de plotselinge dood van de oudste broer, Rudy, komt de familie bij elkaar om rond het lichaam te rouwen en de begrafenis voor te bereiden.

Dat de familie elkaar al erg lang niet gezien heeft, dat oude vetes nooit zijn bijgelegd, dat er al jaren niet wordt gesproken met elkaar… dat wordt ineens allemaal vergeten. Want een bloedband is iets bijzonders en vooral, bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toch?

Na het succes van POUPEHAN produceert Het Laatste Bedrijf een nieuwe voorstelling met De Mannschaft. TOT DE DOOD ONS SCHEIDT is een tragikomische voorstelling over het leven zoals we dat allemaal kennen, over familie, over messen in ruggen, over vergeten en vergeven, over verdriet, over dromen, over schijnheiligheid, over broers en zussen, over de kleine en de grote dingen in het leven, over oude koeien, over de dingen die gaan komen, maar vooral over de dingen die komen te gaan.

Met TOT DE DOOD ONS SCHEIDT wordt de lijn van POUPEHAN doorgetrokken. Heerlijke humor in een frisse enscenering en een wervelende tekst, gespeeld door toppers.

Duurtijd: 75′