Ik noem jou

IK NOEM JOU is een sterke vertelling van de geschiedenis van de twintigste eeuw, Marit Stocker en Hartenspelers uit Marokko, Iran, Turkije en Armenië spelen. Een verhaal over hoe ongewild geschiedenis ons vormt en dat we daarom de geschiedenis nooit mogen vergeten. Sofie Decleir en de Hartenspelers gaan samen de dialoog aan en spelen IK NOEM JOU waarbij ze elkaars geschiedenis beschrijven en ontdekken dat er in alle verschillen veel raakpunten zijn. Vertrekpunt van deze voorstelling is de eigen geschiedenis van theatermaker Marit Stocker en het leven van haar Joodse voorouders, de familie Israëls, waaronder de schilders Jozef en Isaac Israëls. Haar overgrootmoeder, Henriette Israëls vluchtte tijdens de tweede wereldoorlog naar Zwitserland en stichtte daar een nieuw gezin. Bij terugkomst in Amsterdam was haar hele familie gedeporteerd naar verschillende concentratiekampen zonder enige kans op overleven. Het schuldgevoel dat deze vrouw met zich meedroeg weegt generaties later nog steeds door. Marit Stocker kijkt in IK NOEM JOU dit trauma recht in de ogen en schrijft aan de hand van haar familiegeschiedenis een verhaal waarin discriminatie, rascime en rassenhaat – meer dan termen – hartverscheurend zijn en mensen tekenen voor de rest van hun leven. Vanuit haar geschiedenis reflecteert Marit Stocker naar de Hartenspelers van HETGEVOLG, mensen van over de hele wereld die elk hun verhaal meedragen en laten zien hoe geschiedenis dikwijls ongewild hun levensloop heeft bepaald. Hoe ze omgaan met die geschiedenis en wat hen kwetsbaar en weerbaar maakt. In IK NOEM JOU beschrijft Marit Stocker een nieuw gevoel van verbinding van haar leven met het verloop van de geschiedenis. Zelden zal een verhaal ervoor zorgen dat het landschap waarin het zich afspeelt en de mensen die er in wonen, zo verankerd raken in de harten van het publiek als dat bij IK NOEM JOU HETGEVOLG laat verschillende stemmen en visies aan het woord, we zijn een plek waarin alle stemmen veilig aan bod moeten komen. Zo stellen we ons kwetsbaar op. Dat is HETGEVOLG.

Schoolvoorstelling 3^de graad

Wit is altijd schoon

Isabelle Van Hecke (gekend van: Nonkels, De ideale wereld, Albatros…) gaat samen met
regisseur Stefan Perceval aan de slag met een beklijvende tekst over afscheid en ontdekken,
over samen en alleen.

Een opgewekte roman over rouw, afkomst en taal. Kan dat wel? Wie de roman Wit is alijd
schoon van Leo Pleysier heeft gelezen, kent het antwoord. In een buitengewone heldere en
lichtvoetige taal beschrijft Pleysier de complexe gevoelens van een zoon voor zijn overleden
moeder, die hem heel lang bedolven heeft onder haar gepraat. Het levert een warm en

liefdevol portret op van de moeder.

Allee, vooruit.
Pakt die lakens van grotemoe dan maar als ge dat liever ziet.
En als mijn grijs kleed daar beter bij past.
Ik vind dat feitelijk zelf ook vele schoonder: wit.
Gewoon wit.
Dat past vele beter bij mijn kleed.
Ge hebt er geen gedacht van waar dat die begrafenisondernemers tegenwoordig mee
aHomen mee al dat purper en mee die synthe:sche rommel.
Zegt straks maar tegen den Dest dat ik dat purper gedoe niet meer op mijn lijf wil hebben.
Dat ‘m zijn lijkwade maar terug mee naar huis pakt want dat ik veel liever opgebaard lig in
mijn eigen lakens.
Ge hadt groot gelijk. Ik zie het nu zelf ook.
Het is beter dat ge dat veranderd hebt.
Van purper naar wit.

Ik dacht dat jij

IK DACHT DAT JIJ. Naar het boek van Joke van Leeuwen
HETGEVOLG in co-productie met HET LAATSTE BEDRIJF

Topacteur Stefaan Degand (gekend van: Maestro Degand, De slimste mens ter
wereld, De ronde,…) geeft een eigen stem aan een man die op zoek wil gaan naar
zijn dochter, die hij vanaf haar zevende niet meer heeft gezien, en met machteloze
macht probeert zijn vrouw lief te hebben. Hij lijkt zichzelf ervan te willen overtuigen
dat hij met reden woedend en jaloers kan worden, en dat terwijl hij haar regelmatig
toevertrouwt zoveel van haar te houden. En ze kunnen toch lachen samen? Dan is
alles toch goed?
Zo mooi als de liefde begon, zo sijpelen de dreiging en beklemming meer en meer
door in dit juweel van een verhaal, dat vol vaart op een onontkoombaar maar
onverwacht einde afkoerst.

IK DACHT DAT JIJ – naar het boek van Joke van Leeuwen.