Een ontmoeting in de onderbuik van een ziekenhuis. Zij, een chirurg, probeertzich staande te houden. Hij, met krukken, wacht op nieuws.
Dag en nacht gaan ziekenhuizen tot het uiterste om levens te redden. Maar om zelf te overleven, transformeren ze tot zorgfabrieken. In overboekte operatiekwartieren bezwijken chirurgen onder de werkdruk en hun eigen falen. Een systeem stuit op zijn limieten.
Na Vuur maakt Christophe Aussems een nieuw interviewproject. Hij sprak artsen en slachtoffers over de medische fout die hun leven voorgoed veranderde.
Hybris is oudgrieks voor overmoed. Na Vuur, wordt het opnieuw een interviewproject dat een controversieel onderwerp uit de taboesfeer wil halen. Die overmoed wordt in Hybris zeker ook bekeken als de overmoed van onze samenleving, die steeds meer flirt met de grenzen van de gezondheidszorg. Ook één van de eerste feiten uit de biografie van theatermaker Christophe Aussems is nauw verbonden met dit thema. Na zijn geboorte, hing zijn moeder enkele maanden tussen leven en dood. Door een medische fout, zo bleek later. Uiteindelijk kwam alles goed. Christophe koestert nu nog steeds het schapuliertje dat hij destijds als baby kreeg opgespeld. Het is voor hem een soort van talisman.