In Th lng gdby weeft Tuur Marinus lichamen en klanken samen om tot een voorstelling te komen die tegelijkertijd een dansstuk en een muziekconcert is.
Op muzikaal vlak doorvlecht de voorstelling verschillende fragmenten uit recente dance-music (LCD Soundsystem, Sault), muziek die op haar beurt gekenmerkt wordt door een geraffineerd samenweven van klanken. Terwijl de negen dansers repetitieve en hypnotiserende klankpatronen neuriën voeren ze tegelijkertijd even complexe en doorvlochte bewegingspatronen uit.
De voorstelling poogt nieuwe ervaringen van samenzijn te creëren door de figuur van de individuele danser op te lossen in een assemblage van lichamen, die zich niet zomaar als ‘groep’ laat herkennen.
De dans van deze collectiviteit kan misschien best in oxymorons worden beschreven: ze is elegant en onhandig tegelijkertijd; precies en doelloos; lyrisch en stotterend; charismatisch en uitdrukkingsloos…